-1-
“เอ้าฉลอง!!!”
“เฮ้!!!!!”
เสียงเด็กมัธยมต้นกลุ่มใหญ่ที่นั่งอยู่ภายในร้านเนื้อย่าง
พวกเขาเหล่านั้นแต่งตัวด้วยชุดไปรเวทสบายๆ บางคนกำลังกินเนื้อย่างอย่างมูมมาม บางคนกินอย่างเดียว
ไม่พูดไม่จากับเพื่อนๆ บางคนแทบไม่ได้แตะ เพราะมัวแต่พูดคุยเกี่ยวกบเรื่องชัยชนะในการแข่งขันฟุตบอลที่มีชื่ว่า
‘โฮลลี่โรด’
“ฉันต้องขอบคุณนายเลยนะเทนมะ”
ชายหนุ่มผมสีเทา ตาสีเปลือกไม้เอ่ยขอบคุณรุ่นน้องของตนเองที่กำลังจะคีบเนื้อในเตา
“อะ..เอ๋? ของคุณเรื่องอะไรเหรอครับกัปตัน?...เอ่อ..รุ่นพี่ชินโด”
เขาหันมาถามรุ่นพี่ของตนงงๆ แต่มือยังคงคาอยู่ที่เตาเพื่อจะคีบเนื้อ
“ก็ขอบคุณที่นายเป็นนายไงล่ะ
เพราะนาย พวกเราเลยมีวันนี้” เขาส่งยิ้มไปให้เทนมะที่เข้าใจในสิ่งที่เขาบอก
“ครับ ^^ ” เขายิ้มให้รุ่นพี่ชินโด
แล้วหันกลับไปคีบเนื้อ แต่ทว่า...
หมับ!
“ฮะ..เฮ้ยยย!!!! ได้ไงอ่ะ?!!” เทนมะร้องลั่น
เมื่อมีตะเกียบปริศนามาคีบเนื้อออกไปจากเตาอย่างรวดเร็ว เขาจะไม่ได้รู้สึกโมโหเลย ถ้าเนื้อชึ้นนั้นเขาไม่ได้จองเอาไว้ก่อน
แต่เมื่อเห็นหน้าของเจ้าของตะเกียบ เขาก็กลืนความโกรธลงคอไปหมด และยอมสงบปากสงบคำ เพราะว่าเขาคนนั้น
คือ ‘สึรุงิ เคียวสุเกะ’ แต่ว่านะ...
เขาก็ยังอดที่จะอาลัยอาวรณ์ถึงเนื้อชิ้นนั้นไม่ได้อยู่ดี
T^T
“มองอะไร?” เจ้าของตะเกียบปริศนาเอ่ยถามเจ้าสายลมงี่เง่าที่มองเนื้อในจานของเขาอยู่นาน
เขาไม่รู้ว่าทำหน้าแบบไหนใส่ไปนะ แต่หน้าเทนมะดูเกรงกลัวเขามากเลยล่ะ แถมยังเลิ่กลั่กอีกต่างหาก
มันดูแล้วน่าแกล้งน้อยซะที่ไหน
“ฉันถามว่ามองอะไร?” เขาย้ำคำถามอีกครั้ง
แต่ทำน้ำเสียงให้น่ากลัวมากยิ่งขึ้น
“ปะ..เปล่า...” เทนมะหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว
จนรุ่นพี่คิริโนะที่นั่งอยู่ข้างๆเขาต้องกระซิบว่าให้เลิกแกล้งเทนมะได้แล้ว
บางคนคงยังไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่
ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน ยังไง และเพราะอะไร งั้นตั้งใจอ่านให้ดีๆล่ะ
หลังจากจบการแข่งขันฟุตบอลที่มีชื่อว่า
‘โฮลลี่โรด’ ผลการแข่งขันได้ออกมาว่าโรงเรียนไรมงชนะการแข่งขัน จริงๆทุกคนตั้งใจจะไปฉลองหลังการแข่งขันจบทันที
แต่ทว่าดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เมื่อชินโดได้รับบาดเจ็บที่ขาในระหว่างการแข่งขันกับโรงเรียนอาราคุโมะ
เมื่อถึงมือหมอถึงได้ทราบว่าเขาขาหัก สมาชิกทุกคนจึงต้องรอจนกว่าอาการจะดีขึ้น แล้วค่อยมาฉลองด้วยกัน
แต่ว่าตอนนี้ขาของชินโดก็ยังไม่ได้หายดีหรอกนะ แต่เขาอยากมาฉลองกับทุกๆคน เลยขอออกจากโรงพยาบาลมารักษาตัวที่บ้าน
โดยร้านอาหารเขาจองไว้เรียบร้อยแล้ว เป็นร้านเนื้อย่างในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆโรงเรียนไรมง
ทุกคนมากันที่ร้านนี้ตั้งแต่ตอนบ่าย จนตอนนี้ก็เริ่มค่ำแล้ว
ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง
“มัทสึคาเสะ จะกลับเลยหรือเปล่า?” สึรุงิถามเทนมะที่กำลังดื่มน้ำอยู่
“กลับเลยน่ะสิ เดี่ยวพี่อากิเป็นห่วงแย่
แล้วนายล่ะ ยังไม่กลับหรอ?” เขาถามสึรุงิบ้าง
แต่ลึกๆแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ ที่อยู่ๆคนเย็นชาและดูเหมือนไม่ใส่ใจคนอื่นอย่างนี้ ดันมาถามเขา
แถมยังถามยาวกว่าปกติอีก วันนี้กลับบ้านไปซาสึเกะ(หมา)คงต้องร้องเหมียวๆแน่เลย =_=
“ก็จะกลับเหมือนกัน
แต่ว่าจะไปส่งเพื่อนก่อน”
“อื้ม งั้นฉันกลับก่อนนะ
^_^ ” เทนมะลุกขึ้นแล้วโบกมือให้สมาชิกทีมฟุตบอลที่เหลือในร้าน
ก่อนที่จะออกจากร้านไป แต่ไปได้แค่ไม่กี่ก้าว เทนมะก็ต้องหันกลับมา เมื่อรู้สึกว่ามีคนมาจับไหล่ตน
“อ้าว...สึรุงิ ไหนว่าจะไปส่งเพื่อนไง?”
“ก็กำลังจะไปเนี่ยแหละ
แต่ว่าเพื่อนเดินออกมาก่อนแบบนี้ ฉันเลยต้องรีบเดินตามมา”
“แล้วไหนเพื่อนนายอ่ะ?” เขาหันซ้ายที
ขวาที แต่ก้ไม่เห้นจะเจอเพื่อนของสึรุงิเลยสักคน เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวสิ เขาก็เป็นเพื่อนสึรุงินี่หว่า
อย่าบอกนะว่า...
“ไม่ต้องไปมองหาใครหรอก
เพราะเพื่อนฉันอยู่นี่แล้ว”
หมับ!
สึรุงิรีบเอาแขนมาคล้องคอเทนมะ
แล้วรีบเดินออกไปจากหน้าร้านทันที
ไอ้เขาเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ซึนอะไรขนาดนั้น
ออกจะรู้หัวใจตัวเอง รู้ว่าใครเป็นคนทำให้เขาเปลี่ยนไป...
#relationship
ภายในบ้านหลังใหญ่ของชินโด
ทาคุโตะ ที่ตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เขาและแม่บ้าน หากแต่มีแขกคนสำคัญของเขาด้วย เขาชื่อคิริโนะ
รันมารุ เป็นแฟนที่น่ารักที่สุดของเขาเลยล่ะ เธอมีผมสีชมพูที่มักจะผูกทวินเทล ตาสีฟ้า
ใจดี แต่บางทีบทจะโหดก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น นอกจากนั้นเธอก็ยังฮ็อทที่สุด(ของกลุ่มผู้ชาย)ในโรงเรียนด้วย
จากที่อ่านมาแฟนเขาเหมือนจะเป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ แต่ผิดแล้วล่ะ แฟนของเขาเป็นผู้ชาย
“กินยาแล้วก็นอนพักผ่อนด้วยล่ะ
ฉันเป็นห่วง” คิริโนะกล่าวกับคนที่นอนอยู่บนเตียงนอน ชุดของชินโดไม่ใช่ชุดที่ใส่ไปกินเนื้อย่างแล้ว
แต่ถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนแทน
“ฉันไปแล้วนะ ราตรีสวัสดิ์”
“เดี๋ยว!” ก่อนที่คิริโนะจะได้เดินออกห่างจากเตียงไปมากกว่านี้
ชินโดก็เรียกเขา
“นายลืมอะไรหรือเปล่า?” เขาถามคิริโนะเพื่อจะดูว่าได้ลืมสิ่งนั้นหรือยัง
“อ๋อ...” คิริโนะนึกออกว่าตนลืมอะไรไป
แล้วโน้มตัวลงไปจุ๊บปากชินโดหนึ่งที ก่อนจะเดินไปที่หน้าประตู เตรียมบิดลูกบิดออกจากห้อง
“ราตรีสวัสดิ์นะ ^^ ”
แกร๊ก!
ปึง
#relationship
ฟึ่บ...
คิริโนะกลับมาถึงบ้านของตัวเอง
เขาก็ไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ แล้วค่อยล้มตัวลงกับเตียงนอนที่มีผ้าปูที่นอนสีขาวและเครื่องนอนเกือบทุกอย่างที่เป็นสีขาว
เขาค่อยๆหลับตาลงช้าๆ แต่...
Rrrrrrrrr
“อื้ออออ...ใครมันดทรมาตอนสามทุ่มเนี่ย..?” เขาค่อยลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
ก่อนจะหยิบมือถือเจ้ากรรมที่ร้องไม่ยอมหยุดเสียที เมื่อสายตาเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาก็แทบอยากจะปามือถือทิ้งทันที
; คาริยะ ;
แต่สุดท้าย...ไม่รู้ทำไมเขาถึงกดรับก็ไม่รู้...
(ฮัลสิบสองอันครับ~)
“อะไร?” คนที่ผูกผมทวินเทลขมวดคิ้วมุ่น
อะไรวะ? ฮัลสิบสองอัน...
(สิบสองอันก็โหลไงครับรุ่นพี่คิริโนะ
ฮ่าๆๆๆๆ)
ทันทีที่ปลายสายเอ่ยออกมาแบบนั้น
คิ้วของคนที่ผูกผมทวินเทลก็กระตุกขึ้นมาทันที
“กวนประสาท... งั้นฉันวางสายแล้วนะ”
(เดี๋ยวสิครับ! คือว่า...ผมมีเรื่องที่อยากคุยกับรุ่นพี่คิริโนะน่ะครับ)
“อืม รีบๆคุยล่ะ ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว”
ตอนแรกเขาก้ไม่ได้ง่วงอะไรนักหรอก เพียงแค่รู้สึกเพลียเฉยๆ แต่พอเจ้ารุ่นน้องตัวแสบคนนี้โทรมา
เขาก็ชักอยากนอนเร็วขึ้นแล้วล่ะ
(ครับๆ คือผม..อ่า..
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ถ้ารุ่นพี่คิริโนะว่าง...)
“ฉันไม่ว่าง” ว่าง...
เขาว่างทุกวันอาทิตย์นั่นแหละ เพียงแต่ว่าเขารู้สึกไม่ดีที่จะออกไปไหนมาไหนกับคาริยะเท่านั้นเอง
เพราะทาคุโตะน่ะ ดูเหมือนไม่ชอบให้เขาอยู่กับคาริยะเอาเสียเลย
(...แค่นี้นะครับ)
ตู้ดดด...
“เฮ้อ...นึกจะวางก็วาง
ให้ตายสิ” เขาพึมพำออกมาเบาๆ แล้วจ้องมองมือถือในมือของตัวเอง ไม่ชอบน้ำเสียงหงอยๆแบบนั้นของคาริยะเลย...
ไม่สิๆ เขาจะมาคิดแบบนี้ได้ยังไง เขามีทาคุโตะอยู่แล้วนะ คาริยะเองก็รู้ และคงไม่มีทางคิดอะไรแบบนั้นกับเขาแน่
รันมารุๆๆๆๆ หายใจเข้าลึกๆ ท่องเอาไว้ๆ ทาคุโตะเป็นแฟนนาย คาริยะเป็นรุ่นน้องนาย ทาคุโตะเป็นแฟนนาย
คาริยะเป็นรุ่นน้องนาย ทาคุโตะเป็นแฟนนาย คาริยะเป็นรุ่นน้องนาย ทาคุโตะเป็นรุ่นน้องนาย
คาริยะเป็นแฟนนาย ฮะ..เฮ้ย!!!!! มันไม่ใช่แล้วนะ!!! ไหงท่องไปท่องมาเป็นงี้เนี่ย T0T
Krrrrrrrd
; คาริยะ ;
ฝันดีครับ^^
...
#relationship
No comments:
Post a Comment