"กรี๊ดดดดดๆๆๆ"
"พี่อิบุคิสู้ๆ!"
"พี่มาทาทากิ!!!"
"ซารุ~~~!! กรี๊ดดดดดดดดดด"
ณ สนามหญ้ากว้างใหญ่ของโรงเรียน ผมเทนมะซึ่งนั่งอยู่ท่ามกลางสาวสวยทั้งหลาย ไม่ว่าจะรุ่นน้อง หรือเพื่อนร่วมสายชั้นก็ตาม แล้วอย่าถามนะฮะ ว่าอีพวกเพื่อนชั่วไปอยู่ไหนกัน นู่นนน บัตรวีไอพีโซนที่พักนักกีฬานู่น!
ในที่สุดก็มีวันนี้นะฮะ...
วันที่ผมถูกเพื่อนทิ้งไปหาผู้ชายอื่นอย่างสมบูรณ์แบบ
ร้องไห้ได้มั้ยเนี่ย?
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
โว้ยยยยย! อีนี่ก็กรี๊ดจัง!!
วันนี้หลังเลิกเรียน ผมกับเพื่อนสาวแสนสวย(?)นัดกันมานั่งดูผู้ชายแข่งบอลที่สนามใหญ่ของโรงเรียนนี้ ถึงแม้ว่าอีพวกเพื่อนชั่วจะนัดกันเองเสร็จสรรพแล้วลากผมมาทีหลังก็ตาม...
ขอบคุณนะพวกมึง
กูหูจะดับอยู่แล้วสัส!!!
พรึ่บ
ผมลุกขึ้นแล้วลงจากแสตนด์ที่นั่งอยู่พร้อมกระเป๋านักเรียน จากนั้นก็เดินออกจากโรงเรียนไป ผมเดินมาตามทางเรื่อยๆ ผ่านร้านขายอาหาร ขนม และของกินเล่นอีกสารพัดอย่างที่หาได้ง่ายๆในประเทศไทย เพียงแค่คุณก้าวออกจากรั้วบ้าน ...จนถึงป้ายรถเมล์ ผมก็ยืนหลบแดดโดยอาศัยเงาร่มไม้ใกล้ๆกัน มือข้างที่ไม่ได้ถือกระเป๋าหยิบน้องแอปเปิ้ลออกมาไถหน้าจอในไอจีเล่น หน้าฟีดมีแต่รูปของคนที่รู้จัก ทั้งเพื่อน รุ่นพี่ที่จบไปแล้ว รุ่นน้องที่คุ้นหน้าคุ้นตา เน็ตไอดอล และอีกร้อยแปดพันเก้า
สรุปแล้วผมรู้จักคนเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?
ช่างแม่งงงงง
ผมละสายตาจากน้องแอปฯ แล้วชะโงกหน้ามองหารถเมล์ที่ไปแถวอภิมหาบ้านอเมมิยะ
...ไม่มี...
พ่องงงงงงเถอะ!!!
ทีกูไม่ขึ้นก็เสือกตามมากันเป็นขบวน! FxCK U Guys!!!
ผมมองบนก่อนจะถอนหายใจตามมา แล้วไถหน้าจอเฟซฯต่อ อันนี้จะหลากหลายหน่อย ติดตามนั่น กดถูกใจนี่ แชร์บ้าแชร์บอไปเรื่อย แต่ก็มีคนกดถูกใจ คนดังก็งี้แหละ ไม่อยากจะโม้หรอกว่าในเพจรวมผู้ชายหน้าตาดีผมก็ติดน่ะ//เชิดหน้าขึ้น 45 องศา
บรื้นนนนนนน
ผมเงยหน้ามองรถที่จอดเทียบข้างป้ายรถเมล์นี้ อืมม...รถสปอร์ตสีแดงดูโฉบเฉี่ยว เท่มาก และ..น่าอ้อนขอพี่ไทโยมากเช่นกัน แต่ก่อนที่ผมจะได้เอารถคันนี้ลงลิสต์ของที่อยากได้ คนขับก็ลดกระจกลงเสียก่อน
"ไง"
ไงกับแม่มึงเถอะ!
กูไม่อยากได้ละสัส นี่กูใช้ตาตุ่มมองเหรอว่ารถคันนี้มันเท่น่ะ แล้วทำไมผมต้องมาเจอมันด้วยเนี่ยยยย!!!
"หยิ่งหรอ?" เออ!
"ไม่ตอบจริงดิ?" เอออ!!
"ยืนนานๆไม่เมื่อยหรือไง?" ก็ต้องเมื่อยน่ะสิ!
"ให้ไปส่งเปล่า?" กูเกรงใจเสนียดของมึงจัง...
"แอร์เย็นนะ เพลงก็เพราะ เบาก็นุ่ม ไม่ขึ้นจริงๆหรอ?" เฮ้อ...หยุดพูดเถอะ มันไม่ได้ช่วยเหี้ยไรเลยอ่ะ
"ขึ้นรถเมล์ตอนนี้คนเยอะนา... เบียดกันบนรถร้อนจะตายแล้วก็อึดอัดด้วย" อืม อันนี้เห็นด้วย
ปี๊นนนนนน!! ปี๊นนนนนน!!
ผมหันตามเสียงบีบแตรก็พบกับรถอีกคันที่จอดอยู่ข้างหลังเป็นขบวนก่อนจะหันกลับมามองหน้าคนช่างตื๊อ เฮ้อ...เอาวะ แค่ครั้งเดียวเอง แม่งเอ๊ย...
ตึก ตึก ตึก
ปึง!
ผมเขารถทางฝั่งข้างคนขับแล้วปิดประตูเสียงดังอย่างจงใจ จากนั้นก็คาดเข็มขัดและวางกระเป๋าไว้บนตัก เขารีบออกรถไป ส่วนผมก็เอาน้องแอปฯที่เปิดเฟซบุ๊คค้างไว้อยู่มาโพส
Matsukaze Tenma
เมื่อสักครู . สาธารณะ
คนเขาไม่อยากยุ่งด้วย ก็ยังจะตามติดอยู่นั่นแหละ! เกลียดโว้ยยยยยยยย
| ถูกใจ | แสดงความคิดเห็น | แชร์ |
รันมารุ คนมีผัว , ไม่ใช่เตี้ย เขาเรียกว่าสูงน้อย และคนอื่นๆอีก 59 คน
เมื่อโพสต์เสร็จจนมีคนเริ่มเข้ามาถูกใจบ้างแล้ว ผมจึงปิดหน้าจอแล้วมองวิวข้างทาง แม้จะเห็นบ่อยๆ แต่ก็ไม่เบื่อที่จะมองมันเลย ยิ่งตอนนี้ผมยิ่งรู้สึกดีกับวิวมากกว่าคนที่ขับรถอยู่เลย ว่าแล้วก็เบะปาก 1 ที
เนื่องจากบ้านผมกับโรงเรียนมันอยู่ไกลมาก แถมเย็นนี้รถก็ติดอีก เลยทำให้ต้องอยู่กับเขาอีกนานนนนนนน ...ผมเปิดหน้าจอน้องแอปฯเพื่อดูเวลา
17.19
ออกมาตอนสี่โมง รอรถจนสี่โมงกว่า ประมาณชั่วโมงหนึ่งล่ะมั้ง
รถที่นิ่งสนิทมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ผมเบื่อมากเลย กับไอ้การจราจรบ้านนี้เมืองนี้ ไม่รู้ว่าจะติดอะไรกันนักกันหนา โวะ!!
หางตาผมเหลือบไปเห็นคนข้างๆยื่นมือเข้ามาเปลี่ยนเพลง ...เอาเถอะ จะทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ
ก็ไม่รู้ว่าคุณทำบุญด้วยอะไร ถึงดูดีอย่างนี้
ก็ไม่รู้ว่าคุณทาครีมอะไร ผิวคุณจึงดีแบบนี้
ก็ไม่รู้ว่าคุณน่ะมากับใคร ขอเข้าไปจอยได้มั้ย
แต่ที่รู้คือคุณได้ใจไปหมดแล้ว
หือ? เพลงอะไรน่ะ?? แฟนของลิปตาเหรอ?
ไม่อยากเชื่อ... ว่าสายตา... จะได้พบคนที่กำลังตามหา...
ผมหันไปมองเขา แต่โชคดีที่เขามองตรงไปบนท้องถนน
อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้คนนี้เป็นแฟนก็ดี
อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี
หึ
ผมเผยรอยยิ้มออกมา... คิดจะใช้เพลงบอกความรู้สึกหรือไง? คิดว่าตัวเองคือพระเอกนิยายเหรอ?
"ผมบอกกับคุณเลยนะ..." พอขึ้นท่อนแร็ป เขาก็ร้องขึ้นมา กะจะอวดกันใช่มั้ยเนี่ย? "...อย่างคุณน่ะเต็มสิบ เพราะแค่คุณนั้นเดินเข้ามานะ ทำทุกคนน่ะเงียบกริบ"
ผมลองต่อบ้าง... "อยากรู้คุณชื่ออะไรฮะ รู้มั้ยคุณทำผมหวั่นไหว เฮ่ อย่าเพิ่งเดินไปไกล มารับผิดชอบด้วยสิ"
จบแค่ท่อนนั้น ผมก็ปล่อยให้เขาแร็ปต่อ มันหันมามองหน้าผมแล้วเริ่มทันที "..ก็ที่ผมให้คุณเต็มสิบ เหมือนตัดสินโอลิมปิก ถ้าผมได้คุณเป็นแฟน จะคอยดูแลคุณอย่างดี จะหยุดคุยกับทุกคนในทันที ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ จะมีแค่คุณเพียงคนเดียว จะยอมปรับตัวเป็นคนดี"
ทั้งๆที่มันเป็นแค่ท่อนแร็ป แต่กลับทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังบอกอะไรผมอยู่
"เห็นผมเงียบ ๆ แบบเนี้ย ผมก็รักเป็น จะไปรับ จะไปส่ง จะไม่เถียง จะไม่บ่น ผมไม่ได้ล้อเล่น จะรับโทรศัพท์ทุกเวลา
จะพิมพ์ตอบเธอ ไม่มีเบื่อค่า" เขาคลี่ยิ้ม แล้วค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้ผม จนระยะห่างของเราเหลือแค่มือกั้น ตาของเราสบกัน ผมพยายามจะอ่านสายตาของเขา ในขณะที่เขาก็ร้องแร็ปท่อนสุท้ายออกมา
"..และต่อจากนี้ขอสัญญา จะอยู่กับเธอเป็นคู่เหมือนลิปตา"
จุ๊บ
เขาจูบปากผมโดยที่ผมไม่ทันได้แย้งอะไร จูบของเขาไม่มีการรุกล้ำ มีเพียงแค่ริมฝีปากแนบกันเท่านั้น เราค้างแบบนี้ไว้ไม่กี่ลมหายใจ ต่อมาเขาก็ผละออกแล้วเหยียบคันเร่งออกรถ เพราะสัญญาณไฟสีแดงกลายเป็นสีเขียวแล้ว
ส่วนผมก็หันกลับไปมองวิวนอกหน้าต่างเช่นเดิม...
บางทีอาจจะไม่ใช่แย้งไม่ทัน แต่อาจจะเป็นเพราะผมอยากให้มันเป็นแบบนี้ก็ได้ :)
อ่า...เพลงถึงท่อนไหนแล้วนะ
*Up on Dek-D
*11/09/2017
No comments:
Post a Comment